Friday, April 25, 2008

Η blogger γράφει.. και ακούει..

Γράφει..



-θέλησαν τόσο,των άλλων την αποδοχή.



-Δεν ήξεραν ,δεν είχαν μάθει,αλλιώς να ζουν-



Θυσίασαν για τούτο ,τη φωτιά,την ουσία τους.



Χωρίς ζωή ,ζωντανοί.



-Δεν το κατάλαβαν-



Ασφικτυούσαν.



Υπέφεραν.



Εβλεπαν τοίχους παντού.



Ακριβώς εκείνους που οι ίδιοι,είχαν εφεύρει.



-----------------------






- Εικόνες των άλλων για μας.



Εικόνες δικές μας για τους άλλους.





Εικόνα του εγώ για τον εαυτό του.



Εικόνες που συμβιώνουν.



Εικόνες που συναναστρέφονται,ή που αγνούνται.



Εικόνες,εικόνες,εικόνες.



Στατικές και άψυχες.



Εγκλωβισμένες μέσα τους ,ανθρώπινες υπάρξεις,

μαραζώνουν.

και ακούει..(βλέπει)...




12 comments:

Surrealist said...

Rodoula Kelly, φίλη ευχές και από μένα, την εκτίμησή μου, έλειπα για λίγο, για ξεκούραση τώρα πάλι πίσω.

Να είσαι καλά σ΄ευχαριστώ πολύ!!

Fatale said...

ΚΕΛΛΥ μου ...!!
καλογραμμένες σκέψεις !!
-----

Τοίχοι, εικόνες , παρελθόντες χρόνοι ,
το πέρα απ'τη θάλασσα...ΑααΧΧΧ...Μπόλικη νοσταλγία από το παρελθόν..
Ας Ζούμε το Σήμερα Φιλενάδα μου..!!


ΣΕ ΦΛΩ !!
ΟΛΑ ΟΚ??

kelly alamanou said...

surrealist:
Καλώς γύρισες.
Ξεκούραση ε;
Τι καλά!
Φιλιά στέλνω και ευχές για δυνατό come back.

kelly alamanou said...

fatale:
Οι σκέψεις αφορούν σ'αυτό που βλέπω σήμερα κοιτώντας γύρω μου καλή μου.
ναι ολα οκ .
σε φιλώ πολύ.

faraona said...

Rodoula μου
ετσι ακριβως
και πισω απ τις εικονες?
Εκει ειναι απατητα τα μερη,εκει η ουσια ,εκει η ζωη.Αλλα δεν ειναι ευκολο να πας πισω απ την εικονα,θελει πονο και κοπο.Και οι ανθρωποι δεν θελουν ουτε να πονουν ουτε να κοπιαζουν.
φιλι

kelly alamanou said...

faraona:
Ας μπορούσαν τουλάχιστον να μάθουν ν'ακούν ,να μην κρίνουν ,να μην συγκρίνουν,και κυρίως να μην απορρίπτουν.
Να ανοίξουν οι καρδιές που να πάρει!
φιλί κι'εγώ

Anonymous said...

νιωθω πως ολοι χτιζουμε μια εικονα αποζητωντας την αποδοχη...ε και καποιες φορες χανεται η ουσια μεσα σε ολο αυτο...

κελλυ μου παντα μου αρεσει να βγαζω τα συμπερασματα μου απο στιχους, ποιηματα η σκεψεις που διαβαζω...ασχετα αν πεφτω εξω : )

την αγαπη μου και τα φιλια μου!!!

(εκανα λαθος πριν και το σχολιο το δημοσιευσα σε προηγουμενη αναρτηση...ευτυχως το πηρα χαμπαρι και το διεγραψα απο εκει για να το μεταφερω εκει που επρεπε )

κοκκινη κισσα said...

Ροδούλα ,εξαιρετική γραφή
λιτότητα και ουσία

το ζητούμενο η ελευθερία, ο απεγκλωβισμός,η πέρα από τα σχήματα ζωή.....

νάσαι καλά,καλό μήνα.

kelly alamanou said...

una mama:
Ναι το κάνουμε, και ,υποφέρουμε επειδή το κάνουμε,γιατί η των άλλων αποδοχή έχει να κάνει με το 'φαίνεσθαι' και όχι με το 'είναι',δηλαδή με την επιφάνεια και όχι με την ουσία.
Η αγάπη και η συμπόνια όμως....

πολλά πολλά φιλιά!!!!

kelly alamanou said...

κόκκινη κίσσα:
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Η ζωή και η επικοινωνία πέρα από τα σχήματα,τα στερεόπτυπα,τους εγκλωβισμούς του νου στις γνώσεις και τις μπετον-αρμέ διαμορφώσεις του.
Ναι! αυτό είναι το ζητούμενο.
Να'σαι και σύ καλά
τα φιλιά μου.

Yannis Petsas said...

Ένα θέμα που επεξεργάζομαι επί χρόνια νομίζω, είναι η μοναδικότητα των πολλών και η πολλαπλότητα του ενός.
Είναι ασαφές, ξέρω. Η υπόθεση έχει ως εξής:
Α( Ένας άνθρωπος συνυπάρχει με τον εαυτό του ή τις χρονικές του στιγμές. Υποθέτουμε πως η κίνηση του αυτή αποτυπώνεται κατά κάποιο τρόπο, δεν μας ενδιαφέρει το πώς, καταγράφεται ας πούμε σε φιλμ.
Β( Πολλοί συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο. Με τον ίδιο τρόπο συνυπάρχουν κι οι χρονικές τους στιγμές.
Τι γίνεται όταν τα δύο αυτά θέματα αρχίζουν να συγχέονται;
Η ιστορία των άλλων είναι και δική μας ταυτόχρονα;
Το θέμα είναι όπως βλέπεις ότι κάποιες πρακτικές εφαρμογές μπορούν να σε οδηγήσουν αλλού, ούτε ξέρεις καμιά φορά που. Βρήκα την ανάρτησή σου πολύ σχετική, γι’ αυτό με βλέπεις πάλι εδώ...
Καλό απόγευμα

kelly alamanou said...

Yannis Petsas:
Η ιστορία των άλλων είναι και δική μας ταυτόχρονα;

Οπου υπάρχουν άνθρωποι ,οπου..
Θα τους βρεις να υποφέρουν,να έχουν αγωνία,μοναξιά ,μελαγχολία,να αγωνίζονται ,να είναι σε σύγκρουση ,να χαίρονται..
Σε τι διαφέρει η συνείδηση του ενος απο τους υπόλοιπους λοιπόν;
είναι ίσως δύσκολο να το δεχτούμε...και ακόμη πιό δύσκολο να το αισθανθούμε,χρειάζεται βλέπεις πολύ μεγάλη ευαισθησία,αλλά ο καθένας από μας είναι ολόκληρη η ανθρωπότητα...
και αν είναι έτσι τότε η συνέιδηση του καθενός είναι η συν'ειδηση ολόκληρης της ανθρωπότητα.Ολη η ανθρώπινη πείρα,όλη η ψυχολογική γνώση που η ανθρωπότητα έχει συλλέξει επί εκατομμύρια χρόνια είναι μέσα στον καθένα μας.
Μια η ιστορία ,μία η συνείδηση ,μία και η νοημοσύνη.
Η ιστορία Μου, η συνειδησή Μου,η νοημοσύνη Μου ,είναι κατασκευάσματα του περιοριμένου ανθρώπινου νου,και επειδή είναι διαιρετικά φέρνουν και πολυ πόνο μαζί τους.
Προσπάθησα να απαντήσω στην ερωτησή σου και να τι μου προέκυψε...
χαίρομαι που σε ξαναβλέπω.