Friday, August 1, 2008

Questions without answer.







-Να φύγω! Nα φύγω! Nα φύγω!



-Να φύγεις η να ζήσεις αλλιώς;;



-Ε;;;;;



-Λέω να φύγεις η να ζήσεις αλλιώς; Μπορείς να φύγεις και να ζήσεις με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ζεις τώρα ,σε ένα άλλο μέρος κοντινό η μακρυνό.



-;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;



-Βρε παιδί μου είτε ζεις εδώ είτε στα νησιά του Πάσχα,αν κινείσαι γύρω από τον άξονα του εγώ σου ,τις επιθυμίες του ,τους φόβους του ,τις πληγές του,ποιά η διαφορά;;; Το τοπίο ίσως...


-Ε όχι δεν είναι θέμα τοπίου το ζήτημα.


-Τότε;;


- Ε ναι να ζήσω αλλιώς, αλλά δηλαδή πως; Δεν ξέρω...







-θα ξέρεις ισως αν ποτέ παθιαστείς με αυτό το "αλλιώς"



-Πως να παθιαστώ με κάτι που δεν ξέρω τι είναι;;;



-Δεν ξέρω πως γίνεται,αν ποτέ σου προκύψει θα μου πεις.....









Από την Ινδική ταινία Main Hoon Naa

object width="425" height="344">

24 comments:

Αλεξάνδρα said...

Σήμερα φεύγω. Οχι από τον εαυτό μου, αυτόν τον παίρνω μαζί.

Θέλω να αλλάξω παραστάσεις. Να δω άλλα μέρη πιο μακρινά, διαφορετικά.

Θα παραμείνω εγω: γεμάτη νέες εικόνες, φρέσκιες σκέψεις, συναισθήματα πρωτόγνωρα, μα πάντα εγω. Κι απέναντι μου, οι άλλοι, που πάντα ανάμεσά τους θα υπάρχουν καλοί, κακοί, ευγενικοί, αδιάφοροι... Οσο σκεφτομαι πόσο δύσκολο είναι να αλλάξω κάτι απ΄τον εαυτό μου τόσο ξέρω πως ο κόσμος θέλει πολύ δουλειά για να γίνει καλύτερος. Μα εγω ξεκινώ από μένα...

Καλό μήνα
Φιλιά πολλά

kelly alamanou said...

Koρίτσι μου
Καλά να πάς
καλά να περάσεις
καλά να γυρίσεις.
Και πιστεψέ με
κάνεις το καλύτερο ξεκίνημα.
Αλλάζοντας τους εαυτούς μας αλλάζει ο κόσμος.
ολα τα άλλα και κυρίως οι απανταχού -ισμοί διαιωνίζουν την διαίρεση,τη σύγχυση,το φανατισμό ,τη βία.

Καλό μήνα να έχεις και συ.

Ένδειξη ζωής said...

Θέλω και τα δύο!
Και να φύγω και ν' αλλάξω τον τρόπο που ζω.
Για μένα αυτό θα σημάνει την αναγέννησή μου.
Το εγώ μας και ότι άλλο κουβαλάμε δεν είναι κάτι που διαμορφώνεται κατ'αποκλειστικότητα από μας. Είναι και ο τόπος και το ποιοί σε περιβάλλουν.
Εγώ όταν είμαι 'αλλού' είμαι 'αλλιώς'. Και δεν εννοώ βέβαια σύντομη περίοδο διακοπών που όλοι είμαστε περισσότερο χαλαροί.
Ανήκω σε άλλο τόπο απλά...

Το πάθος με το δικό μου 'αλλού'... μου προέκυψε σχετικά νωρίς ...θα' μουν δεν θα' μουν 12!!!
Στα 18 μου ένιωσα πως ανήκω εκεί!

Θα φύγω...καποια στιγμή.
Τα φιλιά μου Κέλλυ
Μου έλειψες!

kelly alamanou said...

Καλώς την!
Χαίρομαι κι'εγώ που σε "βλέπω".
Νομίζω πως καταλαβαίνω απόλυτα αυτό το "ανήκω αλλού".
Και για μένα υπάρχει ένας τόπος οπου αισθάνομαι "αλλιώς".
κι'εγώ θα "τη κάνω" κάποια στιγμή
τουλάχιστον αυτή την αίσθηση έχω.


Οτι είναι να γίνει θα γίνει στην ώρα του.
Σε φιλώ κι'εγώ καλή μου.

zalmoxis said...

Συνεπής φαν του SRK βλέπω...

Από τα αγαπημένα μου θέματα αυτή η ταινία (Ινδία - Πακιστάν και στη μέση τρομοκρατία, όπως στο Pukar, στο Mission Kashmir, κ.λπ.).

Η Sushmita Sen, κλασική βεγγαλέζικη ομορφιά.

Ένας μακρινός τόπος όταν φεύγεις, είναι πρώτα η έμπνευση και μετά ο καταλύτης για να ζήσεις αλλιώς οπουδήποτε, οποτεδήποτε.

kelly alamanou said...

Zalmoxis:
Καλημέρα!
-Ω ναι συνεπέστατη!

-Πολύ πονεμένη ιστορία αυτή, η ΙΝΔΙΑ-Πακιστάν γαμώτο, πάλι εκρήξεις πάλι θάνατοι στη Jaipur τούτη τη φορά..τι να λέμε...

-Η Sushmita είναι αληθινά πανέμορφη.Είναι και ο τύπος ινδικής ομορφιάς που προτιμώ σε αντίθεση ίσως με την Αish που δεν με συγκινεί ιδιαίτερα.

-εγραψες μία λέξη Κλειδί ΕΜΠΝΕΥΣΗ!
Υπάρχουν λοιπόν τόποι που σε εμπνέουν να ζήσεις "αλλιώς"
Την ωριμότητα όμως που αυτό το "αλλιώς' έχει ανάγκη δεν στη δίνει ο τόπος,δεν στη δίνει κανείς,έρχεται μόνη της εκείνη και σε βρίσκει,αν η πόρτα σου είναι ανοιχτή.
Μετά εσύ επιλέγεις τον τόπο..........

τα φιλιά μου

βιολιστης στη στεγη said...

Καμιά "φυγή", δεν εξασφαλίζει την εκ των έσω αλλαγή.
Αντιθέτως, η εκ των έσω αλλαγή, μπορεί να οδηγήσει στη φυγή!
Καλή σου μέρα!

kelly alamanou said...

βιολιστής:
Αχ Βιολιστή μου,κατά το άσμα του αγαπημένου Στράτου:"τα πήρες όλα όλα κι'έφυγες.."
ΤΑ ΕΙΠΕΣ ΟΛΑ ΚΙ'ΕΦΥΓΕΣ!
Σύντομα και περιεκτικά.
Τα φιλιά μου

Anonymous said...

Κι απ' τον ZALMOXI περιήγηση σε σένα.Πολύ καλό το blog σου, θεματοφύλακας μιας "άλλης" οπτικής γωνίας.

kelly alamanou said...

Δεσποινα:
Ευχαριστώ Δέσποινα μου.
"Αλλης" ε;
Αυτής της καρδιάς,του σιωπηλού νου,του κομματιού εκείνου του εαυτού που δεν καταδυναστεύεται από το εγώ,ισως......
Ψάχνω, Δέσποινα προσπαθώ.......

Άβατον said...

Θα συμφωνήσω με τον βιολιστή...τόσο απλά και τόσο περίπλοκα είναι τα πράγματα.

kelly alamanou said...

Aβατον:
Απλά είναι παναθεμάτα,απλά, αλλά όχι εύκολα..
ισως....
Την καλημέρα μου.

Anonymous said...

Και στο Αυγουστιάτικο θέμα του "φεύγω"......
Υπάρχουν τόποι που συμβαδίζουν με τις προσωπικές μας "δονήσεις," το νιώθεις από μια επίσκεψη στον τόπο αυτό, ύστερα έρχεται μια δεύτερη,μια τρίτη κι η ευχαρίστηση συνεχίζεται και καθώς συνεχίζεται μας πετάει στη σφαίρα του ρομαντικού, το συναίσθημα έχει αρχίσει πια να μας κυβερνά και ζούμε για μια ιδέα.
Και λέει κανείς:"αν ζούσα εκεί....",ωστόσο μας ξεφεύγει η ουσία. Στο "εδώ" είναι η ουσία,το "εκεί" είναι μια φυγή απ' το εδώ.
Κι εμείς νοσταλγώντας και προσδοκώντας το "αλλού" και το "εκεί" συνεχίζουμε να'μαστε ότι και χθες, όχι γιατί δεν θέλουμε ν'αλλάξουμε αλλά γιατί ο νους αποκοιμιέται,η διάκριση χάνεται και το πάθος σιγοσβύνει ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα.

Anonymous said...

MK;P'[

Anonymous said...

Υ.Γ Προσωπικά είμαι "κολλημένη" με τον τόπο που "επιλέγει" κανείς να γεννηθεί,όχι για λόγους κοινωνικούς,ούτε συναισθηματικούς,ίσως αν τον ερευνήσουμε με αγάπη και πάθος κάπου να μας βγάλει,κάτι να μας δείξει.
Πολλά φιλιά
Δέσποινα

kelly alamanou said...

Δέσποινα:
Ακρως ενδιαφέρουσες οι παρατηρήσεις σου..
Το "αλλού" ως φυγή είναι δημιούργημα της σκέψης και δεν βγάζει πουθενά,γι'αυτό και αναφέρω το να ζήσεις "αλλιώς".
΄Κάτι που είναι ανεξάρτητο κατ'εμέ από τον τόπο.
Το να ζήσει κανείς αλλιώς μπορεί να γίνει στον οποιοδήποτε τόπο εδώ η αλλού.
Το οτι υπάρχουν τόποι των οποίων το ενεργειακό πεδίο μας "ταιριάζει" ισχύει,καλο είναι πάντως να μην τους ονειρευόμαστε ως φυγή και να ΄χάνουμε την ουσια της ζωής εδώ.
Το να βρεθούμε κάποια στιγμή στον τόπο που μας ταιριάζει δεν είναι κάτι που επιδιώκεται κατά την ταπεινή μου γνώμη,αλλά κάτι που μπορεί να μας προκύψει μέσα από την αλλαγή της ζωής μας στο "εδώ'
Μέσα από την επίγνωση του εαυτού και κυρίως να μην είναι κυνήγι της ευχαρίστησης που κάποτε νιώσαμε αλλά εσωτερική ανάγκη.
ετσι νομίζω τουλάχιστον.
Επίσης το να είναι κανείς "κολλημένος" με το οτιδήποτε μειώνει τη διαύγεια στο να βλέπει ,να αφουγκράζεται όλα εκέινα με τα οποία ΔΕΝ είναι "κολλημένος" δεν νομίζεις;
Με αγάπη και πάθος ας κοιτάξουμε λοιπόν τους εαυτούς μας και είναι αυτή η επιγνωση που σίγουρα θα μας βγάλει εκεί που "πρέπει" ότι είναι αυτό για τον καθένα.
Πολλά φιλιά
κέλλυ

Sanity Loss Era said...

Την εχω παθει και εγω ετσι. Ημουν πεπεισμενη οτι αν φυγω ολα θα 'ναι αλλιως. Φευγοντας ομως πακεταρουμε και τον εαυτο μας και μαζι μ'αυτον τις συνηθειες μας, τη συμπεριφορα μας κ.ο.κ. Αρα η φυγη σε αυτην την περιπτωση ειναι ανωφελη. Αλλα και παλι αν ηταν τοσο ευκολο να αλλαξουμε οι ιδιοι, δε θα ειχαμε και αναγκη τη φυγη ε? Φαυλος κυκλος.

kelly alamanou said...

sanity loss era:
ετσι είναι η επιθυμία για φυγή είναι στην ουσία η άρνηση του να δει κανείς να κατανοήσει αυτό που συμβαίνει εδώ και τώρα,και επειδή ΔΕΝ είναι ευχαριστημένος με αυτό φαντασιώνει ένα αλλού όπου όλα θα είναι αλλιώς και ο ίδιος ευτυχισμένος.
Πράγμα που βεβαίως είναι πλάνη.
Οσο για την αλλαγή του εαυτού έχω την αίσθηση ότι αυτό συμβαίνει,προκύπτει,και δεν επιδιώκεται,όταν τον κοιτάζει κανείς(τον εαυτό του) με σοβαρότητα,ψυχραιμία,χωρίς διάθεση να τον κανακέψει ούτε και να τον κριτικάρει προσπαθώντας να τον γνωρίσει σε βάθος.
καλή σου μέρα

Anonymous said...

Έτσι είναι κορίτσι μου,όπως τα λες,όσο για το "κολλημένη" είναι εν τη ρύμη του λόγου,παραπέμπει στο "επιλέγει" για μια άλλη έρευνα,καταλαβαίνεις......
Υ.Γ αυτό το ζευγάρι εκεί δεξιά(Laila-Dylan)μ'έχει ξετρελάνει!!!!!

kelly alamanou said...

Δέσποινα:
Ναι,καταλαβαίνω...
Λοιπόν Ο Dylan η σπόρος είναι ενάμισυ ετών περίπου γλυκός,παιχνιδιάρης, αγαπησιάρης,
Η Laila είναι μία old lady έχει κλείσει τα 14,ειχε και ένα ατύχημα το χειμώνα που της 'αφησε μία ελαφρή αναπηρία ,δυσκολία στο περπάτημα.
αγπάει και φροντίζει τον σπόρο ο οποίος είναι και στα ντουζένια του,αδιαφορεί για την ηλικία της old lady,και πολύ θα ήθελε να του κάτσει(!) αλλά η Laila είναι στη κυριολεξία αλλού και υπεράνω στο συγκεκριμένο θέμα χα χα χα !
Σε φιλώ

Sanity Loss Era said...

Κοιτα η αληθεια ειναι οτι το να φυγεις απο καπου μπορει να αποδειχθει σωτηριο. Εγω ειμαι υπερ του να φευγεις απο καπου που δεν εισαι ικανοποιημενος και να πηγαινεις αλλου. Απλα βασικη προυποθεση ειναι να μην κανεις τα λαθη που εκανες πριν. Αν και δεν μπορουμε να ριξουμε ολο το φταιξιμο στον εαυτο μας. Ειναι αποτελεσμα πολλων παραγοντων.

kelly alamanou said...

Να φεύγεις απο κάπου που δεν είσαι ικανοποημένος ναι,αλλά αν δεν κατανοήσεις ποτέ και σε βάθος σε τι οφείλεται αυτή η μή ικανοποίηση,
μιλάω για την ουσία του πράγματος και όχι επιφανεικά συμβάντα,έχεις πολύ μεγάλες πιθανότητες να την ξαναβρείς μπροστά σου. Οπότε πάλι θα θέλεις να φύγεις.. κοκ.
Δεν υπάρχει φταίξιμο κανενός κατά τη γνώμη μου,όταν κάτι δεν μας ταιριάζει δεν φταίει κατ'ανάγκη κάποιος(ο εαυτός μας η κάποιος άλλος)

Anonymous said...

Βρε το σπόρο,φαίνεται απ' τη φωτό παιχνιδιάρης, όσο για την κυρία έχει μια γλυκιά μελαγχολία που σε κάνει να την χαζεύεις.Εμείς έχουμε ένα αδέσποτο αγνώστου DNA,πως λέμε αγνώστου μητρός και πατρός;Φέρνει κάτι από μπαμπά λύκο και μαμά "σαλονιού" ή και το αντίστροφο.Μόνο αυτό ξέρει το έρημο τι έχει περάσει,είδαμε και πάθαμε να το κάνουμε να μη φοβάται.
Κέλλυ μου, πανέμορφη η βόλτα στο blog σου κι ολιγόλιγη κι αποτελεσματική κι η κουβέντα μας.Λέω όμως ν' αφήσω τα "φιλοσοφικά" και να πιάσω τα πρακτικά μια και φεύγω για διακοπές κι οι εκρεμότητες τρέχουν.Δεν έχω καταφέρει να πάρω άδεια έως σήμερα κι έχω νοσταλγίσει θάλασσα,ύπνο κι αποχή απ' την τεχνολογία.
Να περνάς καλά,υγεία,χαρά,δύναμη και καλή συνέχεια στο blog σου.

kelly alamanou said...

Δέσποινα:
Αχ αυτά τα αδέσποτα η ψυχούλα τους το ξέρει τι περνάνε!.
Το δικό σας τυχερό πάντως ,νά'ναι καλά.
Καλά να περάσεις Δεσποινά μου οπου και αν πας για να ξεκουραστείς.
Πολύ χάρηκα που γνωριστήκαμε ιντερνετικά.
τα λέμε....
Σε φιλώ
κελλυ