21 gr
Μεγάλωσες.
Καταλάγιαν οι πόθοι
τα πάθη,οι επιθυμίες.
Θέλω δεν σε φυλακίζουν πιά,
φόβοι δεν σ'αγριεύουν.
Μεγάλωσες.
Καθαρή κι'αδέσμευτη η ψυχή,
μοιάζει να ζει
μιάν απερίσπαστη κι'απόκοσμη νιότη.
Αλάφρυνες.
2 days ago
Monday, April 16, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
Γιατί να καταλαγιάζουν πόθοι και παθη;
Δε θά ΄πρεπε.Το φοβάμαι.
Καλή αρχή. Μου αρέσουν όσα γράφεις.
Καλώς την!Ευχαριστώ.
Γιατί;Μα την αλήθεια μου δεν ξέρω..
Μου συμβαίνει,το διαπιστώνω.
Εχει όμως μία παράξενη αίσθηση ελευθερίας όλο αυτό. Μην το φοβάσαι.
Εγώ πάλι γιατί φοβάμαι ότι όσο μεγαλώνεις, αντί να ελαφραίνεις, βαραίνεις (από κάθε πλευρά)
δεν είναι και τόσο άσχημα να μεγαλώνεις... αρκεί να μην ξεμωραίνεσαι μεγαλόνωντας...
φιλάκια....
P.d.Μεγαλώνουν άραγε όλοι με τον ίδιο τρόπο;
έχει κάτι το αντιαισθητικό όντως αυτή η συγκεκριμμένη κατάσταση,spaigek.
Φιλιά και από μένα.
Καταλαγιάζουν;
Μήπως βρίσκουν άλλους τρόπους έκφρασης;
Και τι πειράζει άραγε το να "ξεμωραίνεσαι" ;
Θέλω να πω, πώς προσδιορίζεται αυτό;
Από την αντίληψη περί "σοβαρότητας" που έχουν οι πολλοί;
Καλησπέρα
Μμμμ ναι Μάρκο ισως,κυρίως όμως αισθάνομαι το καταλάγιασμα,σαν απουσία πιεστικής ικανοποίησης των όποιων πόθων και παθών.
Τελικά ..ναι γιατί να πειράζει...
Post a Comment