ΠΟΥΣΙ

Έπεσε το πούσι από βραδίς
- το καραβοφάναρο χαμένο-
κι'έφτασες χωρίς να σε προσμένω
μεσ'τη τιμονιέρα να με δεις.

Κάτασπρα φοράς κι'έχεις βραχεί,
πλέκω σαλαμάστρα τα μαλλιά σου.
Κάτου στα νερά του Port Pegassu
βρέχει πάντα τέτοιαν εποχή.

Μας παραμονεύει ο θερμαστής
με τα δυό του πόδια στις καδένες.
Μην κοιτάς ποτέ σου τις αντένες
Με την τρυκιμία ,θα ζαλιστείς.

Βλαστημά ο λοστρόμος τον καιρό
κι'είναι αλάργα τόσο η Τοκοπίλλα.
Από να φοβάμαι και να καρτερώ
κάλλιο περισκόπιο και τορπίλα.

Φύγε! Εσέ σου πρέπει στέρεα γη.
Ηρθες να με δεις κι'όμως δε μ'είδες,
εχω απ'τα μεσάνυχτα πνιγεί
χίλια μίλια πέρα απ'τις Εβρίδες.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ


Το τελευταίο δίστιχο μου δημιουργούσε από πάντα μία ανεξήγητη συγκίνηση.
Καλή Ανάσταση!