Το ασανσέρ και ο γάτος.

Είδα παρά-πέντε γέλασα και μου ήρθε η διάθεση να γράψω κάτι αστείο.
Ιδού λοιπόν.

Η μάννα μου εφώναζε
να πάω στο μπακάλη
μα 'γω ζοχάδα ήμουνα
που σ'είδανε με άλλη

Αντε καλή άντε χρυσή
να φτιάξω τους ντολμάδες
Θεέ μου!Με αδίκησες
σαν μοίραζες μαννάδες.

Με τα πολλά κατέβηκα
να πάω στον Ανέστη
πήρα μαζί και το γατί
τον θαυμαστό Ορέστη

Κάναμε και τη βόλτα μας
μα και το θελημά μας
και μπήκαμε στο ασανσέρ
να πάμε στη μαμά μας.

Το ασανσερ σταμάτησε
στο τοίχο του δευτέρου,
αμάν! Με πιάνει πανικός
και σφίξιμο εντέρου.

Εγώ ,ο γάτος,η Λιλή
και ο μικρός του τρίτου
που τη μαμά του φώναζε
και ήθελε πιπί του.

Ελιποθύμισε η Λιλή,
έσκουζε το παιδάκι,
σαλτάρισε ο γάτος μου
μου σκίζει το σακάκι.

Μιά ώρα περιμέναμε
και τάζαμε λαμπάδες,
μάνα μου! Τι τους ήθελες
σήμερα τους ντολμάδες;

Η βλάβη διορθώθηκε
και μεις αλαφιασμένοι
στα σπίτια μας βρεθήκαμε
χλωμοί και πεινασμένοι

Στον καναπέ απλώθηκα
ένα μοιραίο ράκος
στα πόδια μου γουργούριζε
απτόητος ο γάτος.

Ορέστη από σήμερα
έχει μονάχα σκάλες.
Μιάου- μιάου αφεντικιά
κουβέντες λες μεγάλες.

Καθ'ότι το γατάκι μας
μισεί από καρδίας
περπάτημα,γυμναστικές
και άλλας αηδίας.