Wednesday, June 13, 2007

Μία ιστορια που μου έλεγε μία παλιά σπιτονοικοκυρά μου.

Στις αρχές της δεκαετίας του 80 βρισκόμουν στη γαλλική πόλη Besançon.
Είχα μία σπιτονοικοκυρά την Μadame Gillet(καλή της ώρα, θα πρέπει να έχει συγχωρεθεί πιά),μία γλυκύτατη εβδομηντάρα γιαγιά,που της άρεσε συχνά- πυκνά, να μου διηγείται τη παρακάτω ιστορία.
Είχε λέει μία συμμαθήτρια(ιδιαίτερη,καλλιτεχνική φύση),η οποία μεγαλώνοντας έγινε ζωγράφος ,την Madame Monti,που χώρισε στα 50 τόσα της ,γιαγιά ούσα,μετά απο 20 τόσα χρόνια γάμου,για να ζήσει με ένα κύριο με τον οποίο είχε μία βραχύβια σχέση,πριν από το γάμο ;Μετά; Δεν θυμάμαι πιά..Και ο οποίος είχε μπεί αναπάντεχα ξανά στη ζωή της σε ώριμη ηλικία.
Ενα τέτοιο γεγονός στη μικρή επαρχιακή πόλη τη δεκαετία του 60,ήταν ΤΟ γεγονός!
Ολοι μιλούσαν γι'αυτό και την ρωτούσαν διακριτικά βεβαίως(Γάλλοι γαρ)πως και γιατί.
Η Madame Monti με γλυκό και ήρεμο χαμόγελο(επρόκειτο για μία γυναίκα εξαιρετικά χαμηλών τόνων ,συνεσταλμένη θα τη έλεγες) απαντούσε πάντα "γιατί δεν γινόταν αλλιώς".
Ενα βράδι βγήκαν οι παλιές συμμαθήτριες όλες μαζί,και μοιραία τα πως και γιατί προς την Madame Monti έδιναν και έπαιρναν,μαζί με τις κρίσεις βεβαίως για το αν ήταν σωστό κάτι τέτοιο η όχι και μάλιστα σε τέτοια ηλικία(μιλάμε και για το 60 ε;)
Αυτή τη φορά η Madame Monti εδωσε παραπάνω εξηγήσεις και είπε:
Ο Μ(νέος σύντροφος) με χρειαζόταν περισσότερο από τον Α(σύζυγος).
Για τον Α ήμουν η οικογενειά του ,για τον Μ το οξυγόνο του.
Ξέρω πολλούς ανθρώπους που μπορούν να ζουν χωρίς οικογένεια, δεν ξέρω κανένα που να μπορεί να ζήσει χωρίς οξυγόνο.
Καμμία συμμαθήτρια δεν την ξαναρώτησε ποτέ ,και τίποτε για το θέμα.
Tην ιστορία τη θυμήθηκα, οταν πρόσφατα ψάχνοντας για ένα χαμένο λογιστικό βιβλίο,έπεσα πάνω σε κάτι παλιές φωτογραφίες εκείνης της εποχής,και είπα να τη γράψω εδώ.
Tα όποια σχόλια δικά σας.
Να είστε καλά και να έχετε μία καλή μέρα.

24 comments:

habilis said...

Για ψαξε και για τα υπολοιπα λογιστηκα βιβλια .

kelly alamanou said...

A..όχι μη μου το λες αυτό..μου βγήκε το λάδι που μου έβαλε ο παπάς όταν βαφτίστηκα,δεν με λυπάσαι;
Καληνυχτούδια.

Σπύρος said...

Καλημέρα Ροδούλα :) Πολύ ομορφη ιστορία :) Πάντα πίστευα ότι το να βρέθει το άλλο σου μισό κάποια στιγμή στην ζωη σου , αυτο που θα σε κάνει να αλλάξει ο κόσμος μέσα σου, τίποτα δεν θα σε σταματήσει να το ζήσεις ούτε η ηλικία ούτε τίποτα!

Fatale said...

''Ξέρω πολλούς ανθρώπους που μπορούν να ζουν χωρίς οικογένεια, δεν ξέρω κανένα που να μπορεί να ζήσει χωρίς οξυγόνο''.....
Κέλλυ μου ...
μια μεγάλη αλήθεια , τεράστια....η ανάγκη και η επιθυμία του άλλου να γίνεις το οξυγόνο του ......μήπως κρύβεται πίσω απ' αυτό η αδυναμία του να υπάρχει και να ζει μόνος?....λέω εγώ τώρα....μήπως αυτόματα γίνεται ο αδύνατος δυνατότερος από τον δυνατό?
Φιλιά.....

kelly alamanou said...

Locq:Kαλή σου μέρα!Ναι όταν κάτι έχει μέσα του ένα καρμικό στοιχείο ούτε ηλικία ούτε οικογενειακή κατάσταση το εμποδίζει να συμβεί...
φιλιά.

kelly alamanou said...

fatale:Mε προβλημάτισε πολύ αυτό που έγραψες,ως προς το πρώτο σκέλος(της αδυναμίας κάποιου να υπάρξει μόνος) γιατί όμως αυτός(ο αδύναμος) γίνεται πιό δυνατός μετά; δεν τόπιασα ακριβώς.
Τα φιλιά μου

Fatale said...

γιατί ρουφάει τον δυνατό κοντά του...του μειώνει έτσι την δύναμή του ....τον ρίχνει κάτω..και δυστυχώς ο δυνατός γίνεται αδύνατος τελικά....
όταν ο άλλος που έχεις δίπλα σου (σε μια σχέση) είναι λίγος γίνεσαι και συ λίγος....

kelly alamanou said...

"όταν ο άλλος που έχεις δίπλα σου (σε μια σχέση) είναι λίγος γίνεσαι και συ λίγος"
Αουτς! Αυτό πόνεσε!

Fatale said...

Συμφωνείς πως είναι έτσι όμως?

Fatale said...

Συγνώμη αν σε ζόρισα ...δεν ήταν αυτό πρόθεση μου...Φιλιά Κρισναμουρτικά...

kelly alamanou said...

Ω όχι! μη το λες εχει πολύ ενδιαφέρον το θέμα..
Κοίτα..οταν ένας είναι λίγος σε μία σχέση,ο άλλος ας το πουμε πεζά"υπολειτουργεί",δεν του δίνεται η δυνατότητα να "ανοίξει" ως προς τον άλλον.
Αν όμως αντικειμένικά την έχει αυτή τη δυνατότητα,θα "ανοίξει" ούτως η άλλως προς άλλες κατευθύνσεις,ότι υπάρχει μέσα του και είναι να βγει θα βγει.. με τον όποιο τρόπο..έτσι πιστεύω..
Φιλιά Ιδια.
ΥΓ. το ποστ που σου έλεγα είναι στις 15 Απριλίου.

Fatale said...

Κέλλυ ......αισιόδοξη άποψη..

Του χρόνου δηλαδή το ποστ ?

Μαριλένα said...

Γεια σου Ροδούλα μου. Εγώ πάλι είμαι πολυ του καθήκοντος. Ενα κακό είναι πως πιθανότατα θα είμαι για τους άλλους ένας εντελώς προβλέψιμος άνθρωπος (και ίσως βαρετός). Ενα καλό είναι πως ο οποιοσδήποτε άλλος (παιδί, σύντροφος, φίλος) μαζί μου είναι σίγουρος πως θα 'μαι δίπλα του και στα καλά και στα κακά, πιστός ως σκύλος (και όχι ως πετεινός που είναι το ζώδιο μου).
Δεν ξέρω,, Γιατί να στεναχωρήσει και να εγκαταλείψει έτσι τον τόσων χρόνων σύντροφο της; Μάλλον όμως, εγώ είμαι λάθος. Ποιος ξέρει..

kelly alamanou said...

Mαριλένα: καταλαβάινω τι λες..
απο την ιστορία αυτή κατάλαβα επισης ότι όταν κάτι γίνεται γιατί"δεν γίνεται αλλιώς",θα υπάρξουν σίγουρα παράπλευρες απώλειες αλλά..
αυτό το 'δεν γινόταν αλλιώς' είναι που στη προκείμενη περίπτωση κέντρισε το ενδιαφέρον μου,
εχει κατι το απόλυτο και το μυστικιστικό..
φιλακια

kelly alamanou said...

Fatale:To έχω ανεβάσει το κειμενάκι του Κ στις 15 του Απρίλη αυτό έλεγα.

Anonymous said...

καλημερα rodoula-kelly! μονο οταν 'δε γινεται αλλιως' το δεχομαι...στις αλλες περιπτωσεις κανουμε τουμπεκι ψιλοκομενο που λεει κι ο λαος. αυτος ο ερωτας αφησε που λεμε 'εποχη'. φιλακια!

Anonymous said...

οι ιστορίες σου είναι πάντα πολύ όμορφες....
φιλάκια....

kelly alamanou said...

Una mama: Ω ναι δεν θα διαφωνήσω για το τουμπεκί ψιλοκομμένο!
Γι΄'αυτό κάποιες ιστορίες μένουν και τις διηγούμαστε ως τέτοιες γιατί είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
μάκια.

kelly alamanou said...

spaigeck: και σύ πολύ γκυκιά!
Φιλιά.

Σπύρος said...

''Το θέμα ειναι να μην γίνει το οξυγόνο μορφή εξάρτησης αλλά μόνο ανευ προσφοράς'' έχει συμβολική σημασία η άποψη της FATALE. (Συγνώμη για την παρέμβαση). (Ειναι η 2η φορα που γράφω την απαντηση μάλλον στην 1η δεν θα ποσταρίστικε ελπιζω να γίνει τώρα). Τα φιλιά μου Ροδούλα :)

kelly alamanou said...

Lock: Kaλά ε σήμερα έχουμε το συγχρονισμό! κι'εγώ μπήκα δεύτερη φορά για σχόλιο στο μλπογκ σου!
το πρώτο σου σχόλιο ήρθε κανονικά και έχω απαντήσει κιόλας.
Για το δεύτερο τώρα¨: Ναι το να περιμένεις από τον άλλον να σε τροφοδοτεί ενεργειακά είναι πολύ κακό πράγμα,και για τους δύο.
Στην περίπτωση της ιστορίας,νομίζω πάντως ότι η έμφαση δίνεται στο καρμικό και μυστικιστικό της συγκεκριμένης σχέσης.

Σπύρος said...

Πολυ σωστά και εύστοχα :) έχεις δίκιο:) Τα φιλιά μου.

Αλεξάνδρα said...

Οσο ακολουθείς τον δρόμο της καρδιάς δεν κάνεις λάθος.

Ονειρα Γλυκά

kelly alamanou said...

Ναι.. αρκεί να είσαι σε θέση ν'ακουσεις ,ν'αντιληφθείς αυτό που θα σου πει...
ΕΠΙΣΗΣ!!