Tuesday, June 19, 2007

Let's talk about Blues-1- JOHN LEE HOOKER


O John Lee Hooker είναι συνθέτης,έρμηνευτής αμερικάνικων blues(1917-2001).
Στυλ μοναδικό και αυθεντικό,ένας από τους πλέον σημαντικούς καλλιτέχνες του είδους.
Επηρέασε ουσιαστικά τόσο το χώρο των blues όσο και αυτόν της Rock.
Παραδοσιακός αλλά και ιδιαίτερος,εμβληματική φυσιογνωμία.Oι Rolling Stones,o Eric Clapton,o John Mayall κ α..δηλώνουν σαφώς επηρεασμένοι από το μεγάλο αυτό μπλουζίστα.
Παίζει με τρόπο κοφτό σχεδόν απότομο,αυτοσχεδιαστικό,που χρησίμεψε ως μία από τις βάσεις του rock and roll της χρυσής δεκαετίας του 60.
Εδώ με τον VAN MORISSON
Eδώ με τον CARLOS SANTANA
Εδώ από την ταινία THE BLUES BROTHERS στη μεγάλη του επιτυχία boom boom boom
Έδώ πάλι με τον SANTANA,σε ένα καταπληκτικο κομματι το THE Healer.Βρίσκω εξαιρετικό το δέσιμο της κιθάρας του Santana,με τη φωνή του JOHN LEE HOOKER.

Καλή σας Μέρα!

32 comments:

Αλεξάνδρα said...

Νομίζω πως η μουσική είναι γλώσσα της ψυχής.

Οι μουσικές σου αφιερώσεις το κάτι άλλο. Και τα blues φτιαγμένα με εκείνη τη μελαγχολία που φτιάχνει μονοπάτια στα αδιέξοδα της μοναξιάς.

Να ΄σαι καλά!

kelly alamanou said...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!Νάξερες ποσο μ'αρέσει να μοιράζομαι αυτά που αγαπώ και πόσο χαίρομαι όταν αγγίζουν κι'αλλους!
κι'εσύ κορίτσι μου να'σαι καλά!

ανεστης said...

Ω ναι! Ω ναι! Ήταν ο μόνος που έδωσε απίστευτη σεξουαλικότητα στα μπλούζ, που δε φοβήθηκε να ανοίξει πανιά στο ροκ και να αναδείξει τις άρρηκτες σχέσεις των δύο ειδών.
One Bourbon, One Scotch, One beer!

kelly alamanou said...

Εφτασεεεεεεε!!!!!!

habilis said...

Eγω τωρα γιατι θυμηθηκα τον Μαρκο Βαμβακαρη??

kelly alamanou said...

αξιόλογη προσέγγιση!ναι υπάρχουν κοινά σημεία.

Fatale said...

Η μουσική σου περιπλάνηση ατελείωτη...να σαι καλά Ροδούλα...και να συμφωνήσω ότι μου έρχονται στο μυαλό τα δικά μας ρεμπέτικα...τραγούδια του λαού της φτωχογειτονιάς του απλού ανθρώπου....εκεί είναι η ουσία...

....φιλιά Κέλλυ μου....

Anonymous said...

rodoula-kelly καλημερα! πολυ σημαντικος μουσικος...τον εχω μαθει απο τον αντρα μου, και συμφωνω πως το καλυτερο δεσιμο και αποτελεσμα ειναι με τον αισθαντικοτατο carlos santana που παιζει χαρακτηριστικοτατα και μενει παντα αξεπεραστος! φιλακια!!!

Σπύρος said...

Πολύ ωραία...μας φτιάχνεις την μέρα...μουσικές ''μαύρες'' απολάυσεις..!!!τέλεια!

ανεστης said...

Ο αντίστοιχος του Βαμβακάρη θα έλεγα ότι είναι Muddy Waters ή ο Howling Wolf. Τα Boogies του John Lee μου κάνουν πιο "τσαχπίνικα" ενώ ο Βαμβακάρης ήταν πιο "βαρύς".
Μάλλον για Τσιτσάνη τον κάνω...

kelly alamanou said...

fatale:ναι όντως τα μπλουζ και τα δικάμας ρεμπέτικα έχουν κοινά σημεία. Συμφωνώ περί ουσίας.
Φιλάκια.

Μαριλένα said...

Ροδούλα μου ό,τι καλύτερο γι' αυτή την εποχή (μου).

Να θυμηθώ να δω και την εξαψη, αγαπημένο έργο, που κι αυτό πάει γάντι με τις ζεστές μας μέρες.
Και μιας και θυμήθηκα την Εξαψη, βρες κι ακου λίγο το soundrack του John Barry. Θα με θυμηθείς :))

kelly alamanou said...

una mama: Nai κι'εμένα το ΄δεσιμο με τον Santana με 'φτιάχνει''!
Σε φιλώ.

kelly alamanou said...

LOCK: Γειά σου καλέ μου! Δηλώνω φαν αμετάκλητη! της "μαύρης' μουσικής! Αν Οι usa έχουν ένα πολιτισμό ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ!
Φιλάκια.

kelly alamanou said...

Μαριλένα: χάρηκα που οι μουσικές μου επιλογες μπορούν να είναι σάουντρακ στη φάση σου καλή μου!
Ναι θα το ψάξω! Φιλακια πολλά.

kelly alamanou said...

Ανέστης: μμμμ ναι μοιάζει να έχεις δίκιο.
Muddy Waters! Tου έχω ιδιαίτερη αδυναμία,μπορώ να τον ακούω με τις ώρες..θα μπει αφισσα και αυτός..
Τα αγαπάω πολυ τα μπλουζ,μ'αρέσουν πάρα πολύ.
Φιλιά.

kat. said...

"let the music play...."

σοφός αυτό που το είπε..

kelly alamanou said...

kat:Ναι! Φιλιά και καλό σου απόγευμα.

Anonymous said...

Τα σπάει ο κύριος...

kelly alamanou said...

Καλώς τον αίολο! Δηλαδή να υποθέσω πως ο Κος J.L.HOOKER σ'αρέσει;
καλό απόγευμα!

Anonymous said...

Να υποθέσεις:)
αν και τον νακάλυψα σχετικά προσφατα.

kelly alamanou said...

Ωραία! καλά κατάλαβα.
Το όμορφο είναι ότι συνεχίζεις να ανακαλύπτεις αίολε!

Anonymous said...

Απλά "ΥΠΈΡΟΧΟΣ!!" Ένα ταξίδι στη μουσική των αισθήσεων και των παραισθήσεων!!!

ΜΠΛΟΥΖ ΜΕ ΣΦΙΓΜΕΝΑ ΔΟΝΤΙΑ» (του Ροβήρου Μανθούλη)
Οι μπλούζμεν τραγουδάνε ανάμεσα από τα δόντια, με σφιγμένα δόντια, τη χαρά και τον πόνο τους… Τα μπλουζ δεν είναι μόνο μουσική και τραγούδι. Είναι ένα ποτάμι ζωής πρώην σκλάβων που ξεκινάει από τον αμερικανικό Νότο και καταλήγει στα γκέτο του αμερικανικού Βορρά...

kelly alamanou said...

danai:Σ'ευχαριστώ καλή μου από,καρδιάς γι'αυτο το απόσπασμα του Ροβήρου Μανθούλη που αληθινά το βρήκα εξαιρετικό!!
Σε φιλώ.

Σπύρος Σεραφείμ said...

υποκλίνομαι στον Santana, του είχα κάνει συνέντευξη για το δίσκο του Supernatural και είναι απίστευτος. Όσο για τον John... when love comes to town...

kelly alamanou said...

Που είχε γίνει αυτό Σπύρο η συνεντευξη εννοώ;
Και γω του έχω μεγάλη αδυναμία!
Το supernatural Tι φοβερό cd τι φοβερό come back!

μαριάννα said...

Τι να πω που τα είπατε όλα! Μπράβο Κέλλυ για το θαυμάσιο ποστ!
Συμφωνώ και με τις δυο τοποθετήσεις Ανέστη και συμπληρώνω την ατάκα του Muddy Waters: the blues had a baby and they named it rock’n’roll...;)

kelly alamanou said...

ghteytria:A να κι'άλλη φοβερή ατάκα!Thank you καλή μου γητευτρια!
Ευχαριστώ για τα καλά λογια
Φιλιά.

Σπύρος Σεραφείμ said...

στον Red, στην Αθήνα...

kelly alamanou said...

OPa είχε έρθει Αθήνα ε; μα την αληθεια δεν το ήξερα!
Τυχερεέ!!!

landsker said...

To me, apart from the music, it`s all Greek, a language in which sadly, I am less than proficient.


Thanks for calling in at my "blog". And thanks to the internet, I can write...(knowing not if it is correct).

σασ ευχαριστώ! and ειρήνη. :)

kelly alamanou said...

landsker: HI! nice to see you in my blog,and thanks for coming!
σασ ευχαριστώ! and ειρήνη. :)
means :thank you and peace,and is correct.
I hope that you like J.L.HOOKER
warm greetings from Corfu!