Let's talk about Blues-1- JOHN LEE HOOKER
O John Lee Hooker είναι συνθέτης,έρμηνευτής αμερικάνικων blues(1917-2001).
Στυλ μοναδικό και αυθεντικό,ένας από τους πλέον σημαντικούς καλλιτέχνες του είδους.
Επηρέασε ουσιαστικά τόσο το χώρο των blues όσο και αυτόν της Rock.
Παραδοσιακός αλλά και ιδιαίτερος,εμβληματική φυσιογνωμία.Oι Rolling Stones,o Eric Clapton,o John Mayall κ α..δηλώνουν σαφώς επηρεασμένοι από το μεγάλο αυτό μπλουζίστα.
Παίζει με τρόπο κοφτό σχεδόν απότομο,αυτοσχεδιαστικό,που χρησίμεψε ως μία από τις βάσεις του rock and roll της χρυσής δεκαετίας του 60.
Εδώ με τον VAN MORISSON
Eδώ με τον CARLOS SANTANA
Εδώ από την ταινία THE BLUES BROTHERS στη μεγάλη του επιτυχία boom boom boom
Έδώ πάλι με τον SANTANA,σε ένα καταπληκτικο κομματι το THE Healer.Βρίσκω εξαιρετικό το δέσιμο της κιθάρας του Santana,με τη φωνή του JOHN LEE HOOKER.
Καλή σας Μέρα!
32 comments:
Νομίζω πως η μουσική είναι γλώσσα της ψυχής.
Οι μουσικές σου αφιερώσεις το κάτι άλλο. Και τα blues φτιαγμένα με εκείνη τη μελαγχολία που φτιάχνει μονοπάτια στα αδιέξοδα της μοναξιάς.
Να ΄σαι καλά!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!Νάξερες ποσο μ'αρέσει να μοιράζομαι αυτά που αγαπώ και πόσο χαίρομαι όταν αγγίζουν κι'αλλους!
κι'εσύ κορίτσι μου να'σαι καλά!
Ω ναι! Ω ναι! Ήταν ο μόνος που έδωσε απίστευτη σεξουαλικότητα στα μπλούζ, που δε φοβήθηκε να ανοίξει πανιά στο ροκ και να αναδείξει τις άρρηκτες σχέσεις των δύο ειδών.
One Bourbon, One Scotch, One beer!
Εφτασεεεεεεε!!!!!!
Eγω τωρα γιατι θυμηθηκα τον Μαρκο Βαμβακαρη??
αξιόλογη προσέγγιση!ναι υπάρχουν κοινά σημεία.
Η μουσική σου περιπλάνηση ατελείωτη...να σαι καλά Ροδούλα...και να συμφωνήσω ότι μου έρχονται στο μυαλό τα δικά μας ρεμπέτικα...τραγούδια του λαού της φτωχογειτονιάς του απλού ανθρώπου....εκεί είναι η ουσία...
....φιλιά Κέλλυ μου....
rodoula-kelly καλημερα! πολυ σημαντικος μουσικος...τον εχω μαθει απο τον αντρα μου, και συμφωνω πως το καλυτερο δεσιμο και αποτελεσμα ειναι με τον αισθαντικοτατο carlos santana που παιζει χαρακτηριστικοτατα και μενει παντα αξεπεραστος! φιλακια!!!
Πολύ ωραία...μας φτιάχνεις την μέρα...μουσικές ''μαύρες'' απολάυσεις..!!!τέλεια!
Ο αντίστοιχος του Βαμβακάρη θα έλεγα ότι είναι Muddy Waters ή ο Howling Wolf. Τα Boogies του John Lee μου κάνουν πιο "τσαχπίνικα" ενώ ο Βαμβακάρης ήταν πιο "βαρύς".
Μάλλον για Τσιτσάνη τον κάνω...
fatale:ναι όντως τα μπλουζ και τα δικάμας ρεμπέτικα έχουν κοινά σημεία. Συμφωνώ περί ουσίας.
Φιλάκια.
Ροδούλα μου ό,τι καλύτερο γι' αυτή την εποχή (μου).
Να θυμηθώ να δω και την εξαψη, αγαπημένο έργο, που κι αυτό πάει γάντι με τις ζεστές μας μέρες.
Και μιας και θυμήθηκα την Εξαψη, βρες κι ακου λίγο το soundrack του John Barry. Θα με θυμηθείς :))
una mama: Nai κι'εμένα το ΄δεσιμο με τον Santana με 'φτιάχνει''!
Σε φιλώ.
LOCK: Γειά σου καλέ μου! Δηλώνω φαν αμετάκλητη! της "μαύρης' μουσικής! Αν Οι usa έχουν ένα πολιτισμό ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ!
Φιλάκια.
Μαριλένα: χάρηκα που οι μουσικές μου επιλογες μπορούν να είναι σάουντρακ στη φάση σου καλή μου!
Ναι θα το ψάξω! Φιλακια πολλά.
Ανέστης: μμμμ ναι μοιάζει να έχεις δίκιο.
Muddy Waters! Tου έχω ιδιαίτερη αδυναμία,μπορώ να τον ακούω με τις ώρες..θα μπει αφισσα και αυτός..
Τα αγαπάω πολυ τα μπλουζ,μ'αρέσουν πάρα πολύ.
Φιλιά.
"let the music play...."
σοφός αυτό που το είπε..
kat:Ναι! Φιλιά και καλό σου απόγευμα.
Τα σπάει ο κύριος...
Καλώς τον αίολο! Δηλαδή να υποθέσω πως ο Κος J.L.HOOKER σ'αρέσει;
καλό απόγευμα!
Να υποθέσεις:)
αν και τον νακάλυψα σχετικά προσφατα.
Ωραία! καλά κατάλαβα.
Το όμορφο είναι ότι συνεχίζεις να ανακαλύπτεις αίολε!
Απλά "ΥΠΈΡΟΧΟΣ!!" Ένα ταξίδι στη μουσική των αισθήσεων και των παραισθήσεων!!!
ΜΠΛΟΥΖ ΜΕ ΣΦΙΓΜΕΝΑ ΔΟΝΤΙΑ» (του Ροβήρου Μανθούλη)
Οι μπλούζμεν τραγουδάνε ανάμεσα από τα δόντια, με σφιγμένα δόντια, τη χαρά και τον πόνο τους… Τα μπλουζ δεν είναι μόνο μουσική και τραγούδι. Είναι ένα ποτάμι ζωής πρώην σκλάβων που ξεκινάει από τον αμερικανικό Νότο και καταλήγει στα γκέτο του αμερικανικού Βορρά...
danai:Σ'ευχαριστώ καλή μου από,καρδιάς γι'αυτο το απόσπασμα του Ροβήρου Μανθούλη που αληθινά το βρήκα εξαιρετικό!!
Σε φιλώ.
υποκλίνομαι στον Santana, του είχα κάνει συνέντευξη για το δίσκο του Supernatural και είναι απίστευτος. Όσο για τον John... when love comes to town...
Που είχε γίνει αυτό Σπύρο η συνεντευξη εννοώ;
Και γω του έχω μεγάλη αδυναμία!
Το supernatural Tι φοβερό cd τι φοβερό come back!
Τι να πω που τα είπατε όλα! Μπράβο Κέλλυ για το θαυμάσιο ποστ!
Συμφωνώ και με τις δυο τοποθετήσεις Ανέστη και συμπληρώνω την ατάκα του Muddy Waters: the blues had a baby and they named it rock’n’roll...;)
ghteytria:A να κι'άλλη φοβερή ατάκα!Thank you καλή μου γητευτρια!
Ευχαριστώ για τα καλά λογια
Φιλιά.
στον Red, στην Αθήνα...
OPa είχε έρθει Αθήνα ε; μα την αληθεια δεν το ήξερα!
Τυχερεέ!!!
To me, apart from the music, it`s all Greek, a language in which sadly, I am less than proficient.
Thanks for calling in at my "blog". And thanks to the internet, I can write...(knowing not if it is correct).
σασ ευχαριστώ! and ειρήνη. :)
landsker: HI! nice to see you in my blog,and thanks for coming!
σασ ευχαριστώ! and ειρήνη. :)
means :thank you and peace,and is correct.
I hope that you like J.L.HOOKER
warm greetings from Corfu!
Post a Comment