Σινιόρα Aurora

Hταν στο Μεξικό στη villahermoza η στο chetumal δεν θυμάμαι καλά.
Εμενα στο πανδοχείο της,ενα μεσημέρι στο σαλονάκι της ρεσεψιόν κουβεντιάζαμε,με όσα ισπανικά μπορούσα να καταλάβω από τα γαλλικά που ξέρω και τα ιταλικά που περίπου καταλαβαίνω,και με όσα αγγλικά ήξερε εκείνη από τη συναναστροφή της με τους ξένους.
Γύρω στα εξήντα στρουμπουλή,καλόκαρδη, κοκκέτα,γελαστή,ερωτεύσιμη.
Ηταν χρόνια χήρα και κάποια στιγμή τη ρώτησα αν σκεφτόταν να ξαναπαντρευτεί.
Εσκυψε το κεφάλι και χαμογέλασε με ένα συνεσταλμένο κοριτσίστικο χαμόγελο που ΄χουν πολλές γυναίκες μιας κάποιας ηλικίας όταν μιλούν για τέτοια θέματα.
Απαντησε κατι που το νοημά του ήταν περίπου το εξής:
''Το σκέφτομαι σοβαρά,υπάρχει στη ζωή μου ένας άνθρωπος που η συναναστροφή μου μαζί του,μου ξεδιπλώνει τα καλύτερα του εαυτού μου,με κάνει να αισθάνομαι καλύτερος άνθρωπος..''
Ηταν από τα πιό όμορφα πράγματα που έχω ποτέ ακούσει σχετικά με το κριτήριο
επιλογής συντρόφου.
Σινιόρα Aurora, δεν το ξέχασα ποτέ.
Αντε και καλή μας εβδομάδα μπλογκόφιλοι...
LIFE GOES ON.......................